Dram filmi değil acı bir hayat hikayesi! Türkiye’yi ağlatan kadın hâlâ işsiz…

Semiha Kavasoğlu... Ülkemizdeki milyonlarca işsizden sadece birisi... 9 aydır kirasını ödeyemediği 2 artı bir evinde yatalak kocası ile yaşam savaşı veriyor. 2 yıldır işsiz... Türkiye onu insanların dışarıya bile çıkmaya korktuğu mart ayındaki corona günlerinde İŞKUR binası önünde verdiği isyan dolu röportajla tanıdı. Aradan geçen 4 ayın ardından Kavasoğlu'nun evininin kapısını çaldık. Karşımıza ise dram filmlerini izlerken gözü yaşlı bir şekilde "Senarist abartmış..." diye tepki göstereceğimiz acıklı bir hayatta kalma mücadelesi çıktı... İşte Türkiye'nin kanayan yarısı işsizliğin en acı tablosu...

Türkiye’deki milyonlarca işsizden birisi 54 yaşındaki Semiha Kavasoğlu… Corona virüsü salgınının Türkiye’yi etkisi altına aldığı Mart ayında İŞKUR şubesi tanışmıştık Kavasoğlu ile. Aradan 4 ay geçti ancak Kavasoğlu, halen iş bulamadı. Kavasoğlu’nun evinin kapısını çaldığımızda ise yürek burkan o hikayesi ortaya çıktı.

“2 YILDIR İŞ ARIYORUM”

Asıl mesleği terzilik olan ancak en son 2 yıl önce bir otelde temizlik görevlisi olarak çalışan Kavasoğlu, yaşadıklarını şu sözlerle anlattı:
* Sonra işten çıkarıldım. Bir daha da iş bulamadım. 2 yıldır İŞKUR’a gidip geliyorum ancak bir iş bulamadım. Binali Bey, yerel seçim zamanında bana söz vermişti.

* Millet Kütüphane'sinde karşılaşmıştık. ‘Ben sana söz veriyorum işini sana ayarlayacağım' dedi. Kadınlar gününde de beni aradı.
‘Kadınlar günün kutlu olsun, işini de ayarladım. Senin telefonuna bildirim gelecek’ dedi. Daha bekliyorum ki bana bildirim gelsin.

* Ben aradım Binali Bey’i. Dedi ki ‘Seçimi kaybettik.' Bunun üzerine ‘Çok özür dilerim seçimi kaybettik ama sen bakanlık koltuğunda oturdun. Benimki koltuk davası değil, emekli olana kadar bir iş. Kadro aramıyorum ben’ dedim. Binali Bey’den bir daha ses çıkmadı.

* İŞKUR'a gidip geliyorum, yok. Şubat ayında da eşim rahatsızlandı. İş aramaktan ziyade bu sefer de doktora gidip geliyorum.” diye konuştu.

EŞİ FELÇ KALDI…

Şubat ayına kadar eşinin de çalıştığını ancak şubat ayından sonra eşinin felç kalmasının ardından bütün yükün üzerine yüklendiğini anlatan Kavasoğlu, sözlerini şöyle sürdürdü:

* Hastanede tahlil yaptılar, ‘çok üşütmüş amca’ dediler. Devlet hastanesine götürdük. Orada da ‘kimyasal madde var kanında’ dediler. ‘Enfeksiyon vurmuş’ dediler.

* İlaç yazıp ‘şu ilaçları kullanın düzelir’ dediler. İlaçları kullandık, adam hiç kalkamadı ayağa. Bir daha yürüyemedi. Bir ay sonra da konuşmayı bıraktı. Hiç konuşamadı. 37 yıldır hem anne hem baba oldum ben. Zaten varla yok arası bir şeydi. Şimdi de daha fazla yük yükledi bana.

* En azından ufak tefek kazancını getiriyordu şimdi o da bitti. Ben de çalışamıyorum. Bir evin içerisinde akşama kadar bununla uğraşmak zorunda kaldım.

* Akşamları çalışacak bir işim olsa da evimin geçimini sağlasam. Çünkü akşamları uyuyor, bez bağlıyorum, kalkmıyor. Ama gündüz imkanım yok. 1520 dakikada bir tuvalete götürüyorum. Tuvalete götürüp getirmekten ziyade yemek mutlaka istiyor. Ama akşam, sabah yiyeceksin diyorum susuyor.

* Şimdi evin içerisinde tekerleme söylemeye, türkü söyletmeye, fizik tedavi yaptırmaya çalışıyorum gücümün yetti kadar.

“TÜRKİYE’DE YAŞAM BU KADAR MI ZOR?”

“Benim mutlaka gece çalışacağım bir işe girmem lazım.” diyen Kavasoğlu, şunları kaydetti:

* Evimin geçimi için, bir maaş girmesi için… Benim dört yılım var emekli olmak için. 58 yaşında emekli olacağım. Böyle bir saçmalık mı olur, 58 yaşında emekli olmak için primi doldurmam gerekiyor.

* Benim 2 bin 800 primim var. Daha 4 bin 800 günü nasıl doldurup emekli olacağım, malulen emekli olacağım doldurursam. Yoksa 7 bin günden emekli olacağım.

* Türkiye'nin bu yaşantısını bu kadar mi çok seviyoruz bilmem ama bir avuç toprağımı dahi kimseye vermem. Bu yaşta dahi ne isterlerse ben onu yaparım.

* Benim istediğim evimde eşime bakacak, düz taban bir evim olsun. Bir makineyle dikiş yapayım. Mesleğimdi benim. Perde, tül işi yapıyordum. Tekrar yapayım.

* Oturduğum yerde hem eşime bakayım, evimi geçindireyim. Bu kadar zor mu bunlar? Türkiye'de yaşam bu kadar mi zor? O kadar Suriyeli'ye sahip çıktık ama biz kendimize sahip çıkamıyoruz.

“ASKIDA EKMEK VAR MI DİYE FIRINA GİDİYORUM”

Vatandaşların askıya bıraktıkları ekmekleri almak için fırına gittiğini söyleyen Kavasoğlu, şöyle konuştu:

* Fırına gidiyorum, askıda ekmek var mi diye Allah razı olsun. Ekmeğimi bedava alıyorum. Başka nereden alabilirim, nereden kapatabilirim bir şey. Komşularım şahit nasıl geçindiğime.

“NE GARDIROBUM OLDU NE DE İÇİNDEN SEÇİP GİYECEK KIYAFETİM”

* O merdivenlerden sırtımda indirip çıkarıyorum bu adamı. Hayatım bir kuru soğan bir domates, biberle geçti. 37 senedir ne bir yatak odam oldu ne bir gardırobum oldu ne de bir içinden seçip giyecek bir kıyafetim.

Bütün dünyanın yükünü sırtımda taşıyorum. Üç tane çocuğu büyütüp, meydana getirmek, evlendirmek zorundaydım. Oğlumun çeyiz borcu var. Ev kira borcum var, öylesine. Eşimin maaşı icrada. Bakıp araştırabilirsiniz. Napacağımı, işin içinden nasıl çıkacağımı bilmiyorum.

* Bu dünya bir tek bana mı dar geliyor bilmiyorum… Aklımın, gücümün yeteceği kalmadı. Bir kadının yüklenemeyeceği yükü yüklemişim sırtıma.

“ÇOCUĞUM EKMEK İSTEYECEKLER DİYE GELMİYOR”

Sekiz kardeşi ve üç çocuğu olduğunu ifade eden Kavasoğlu, sözlerini şöyle noktaladı:

Benim yardım etmediğim kimse yoktu. Sizin de karşıma çıkmanız yaptığım iyiliklerin karşılığıdır. Yüce Rabbimin darda koymayacağını biliyorum ama bu kadar sahipsiz bir insan değildim.

Sekiz tane kardeşim var benim. Ama hiçbiri de arayıp neyle oturuyorsun neyle kalkıyorsun demedi. Biz kendi çabamızla gelmedik bu dünyaya. Ben okuyacaktım. Polis olacaktım. Şimdi emekli de olurdum.

Kız çocuğu okumaz dediler, okutmadılar. Getirdi evlendirdiler. O günden bugüne de bu çileyi çekiyorum. Çocuğum zaten ekmek mi isteyecek diye gelmiyor, bilmiyorum. Oğlum, diye ağlıyor babası. Neydi benim suçum bilmiyorum ki…

https://www.sozcu.com.tr/2020/gundem/dramfilmidegilacibirhayathikayesiturkiyeyiaglatankadinhalaissiz5947690/